වින්දනීය ලෙස: July 2010

Thursday, July 29, 2010

කුසට අහරක් නැතිව

කයට දුහුල් සළු නැතිව

ගිනි අව්වට වේලි වේලී

මහ වැස්සට කඩ පිල්යට

මහතුන් හට දෑත යොමමින්

ඇණුම් බැණුම්....

රැවුම් ගෙරවුම්....

අපහාස උපහාස....

නොමද ලබමින්

අපා දුක් විදින්නේ

කිම්ද ?

නුඹ කළ අකුසල.

තනන්නට යහපත් අනාගතයක්,

අපමණ වෙහෙසක් ගත් බව

මම දනිමි....

ලබා ජය හිනැහෙන විට මා

නිබඳ....

නුඹ දෙපළ තුටු වුණා

මම දනිමි....

සරණක්ව නිතින් මා පසුපස සිටි බව

මම දනිමි....

අභියෝග හමුවේ නොසැලෙන වීරිය

නුඹ දෙපළ නිතින දුන් බව

මම දනිමි....

ඒ අන් ක්සිවෙකුත් නොව

නුඹයි මව්ණි පියාණනි මා සඳා…..

නැත මාවතක්

ඇවිද යාමෙන්

තබන ලද පා සලකුණු මිස..

අඩියෙන් අඩිය

පා සලකුණු තබා

ඇරඹූ මාවතම මිස..

යා යුතුය ඒ මාවතේ

නොසැලී ඉදිරියටම

කටු පඳුරු ගල් බොරලු

හමුවේ උවද..

මන්ද,

ඒ මා සෑදු, මට හිමි මවත නිසාමය...